Eerste reis: Een geweldig weekend Nasca en Ica!

In mijn vorige verslag had ik het over een weekendje weg. Op donderdag kreeg ik pas te horen dat ik definitief maandag en dinsdag vrij zou zijn, waardoor alles last minute geregeld moest worden. Het eerste plan om naar junglestad Iquitos te gaan ging niet door vanwege de hoge prijzen zo kortdag en ik toch wel langer dan drie dagen daar zou willen verblijven. Overigens trokken echt alle Limenen die het zich konden veroorloven de stad uit. Waarom? Vergelijk maar eens de lucht op de foto's van dit verslag en de vorige.

Het alternatief was een trip naar eerst Nasca en vervolgens Ica, oftewel een reis door de woestijn! Graag had ik ook nog Pisco bezocht vanwege het prachtige natuurgebied Paracas aldaar, maar dat werd toch teveel en bovendien is dat dichtbij genoeg om in een willekeurig weekend te bezoeken. Dat ik daar nog heen ga is wel zeker, aangezien dit gebied ook "de Peruviaanse Galapagoseilanden". Aldus mijn Dominicus reisgids.

Het eerste gedeelte was Nasca, waar ik zaterdagavond aankwam en ik vooral heen wilde voor de beroemde geogliefen. Enorme afbeeldingen en figuren die de Nascabeschaving zo ergens tussen de jaren -200 en 1000 in de woestijn gemaakt heeft.
- De achtergrondinformatie: De afbeeldingen stellen voornamelijk dieren voor en variëren in lengte van 40 tot wel 140 meter. Overige, geometrische, figuren kunnen nog groter zijn en losse lijnen gaan soms wel kaarsrecht voor meer dan twee kilometer. Schijnbaar zijn de lijnen en geometrische figuren gemaakt voor oriënterende of astrologische doeleinden en de dierlijke figuren als offers aan de goden. Door de harde ondergrond en het gunstige klimaat zijn de lijnen bewaard gebleven.
- Dan mijn eigen ervaring: Ik ben met een minivliegtuigje over het belangrijkste deel van de lijnen gevlogen, wat de enige echt fatsoenlijke manier is, en het was geweldig. Naast de de figuren zelf was het hele uitzicht geweldig. Vanwege de afstand, alle andere aanwezige lijnen en het felle licht was het soms een beetje zoeken maar hoedanook zeer indrukwekkend. Helaas geven foto's het gevoel niet weer.
- De aquaducten. In de omgeving van Nasca zijn verschillende ondergrondse rivieren en blijkbaar waren ze destijds al zo slim om daar een geweldig irrigatiesysteem met ondergrondse aquadusten van te maken wat nog steeds het hele gebied van water voorziet. Om deze te kunnen schoonmaken zijn er putten gemaakt als ingangen. Deze hebben een specifieke vorm en het zijn er erg veel om een hoge (drogende en zuurstofbevattende) luchtcirculatie te hebben.

Deze eerste 16 uur van mijn reis waren meteen de grootste cultuurinjectie en zondagmiddag om drie uur zat ik alweer in de bus naar Ica. Dit is een stadje met een grote markt en erg leuke straatjes vol met mototaxi's. Naast Ica ligt echter een prachtige oase genaamd Huacachina, de enige substantiële oase in Zuid-Amerika, en Peru's beste locatie voor sandboarden en zandbuggyritjes. Vantevoren had ik geen hostel kunnen reserveren, maar gelukkig was er nog net wat vrij (al die dekselse Limenen met hun uitjes...).

Op maandag heb ik eerst uitgebreid van de omgeving genoten en ben toen Ica ingegaan en enigszins de schaduw opgezocht door zonder haast uit eten en vervolgens een museum te gaan over alle oude beschavingen in de Ica regio. Hoogtepunt was een ruimte met schedels met sporen van bewuste hoofdvervormingen en schedeloperaties. De schaduw was overigens nodig omdat de lente hier net is begonnen. De temperatuur om één uur? Ergens ving ik 36 op. Nog een reden om uitgerekend dít weekend naar Ica te gaan en niet later. Eind van de middag een buggytour inclusief sandboarden gedaan met geweldig uitzicht plus een zonsondergang.

De laatste dag ben ik nog maar een keer een buggytour gedaan, vanwege het feit dat het standaard sandboard niks meer is dan dik hout en klittenband en je echte snowboards apart kunt huren. Dat maakte het sandboarden vele malen leuker! Al blijven het kleine stukjes. Het andere verschil is dat je met zand er sneller inzakt en dus sneller afremt. In andere woorden, je hebt steilere stukken nodig waardoor de snelheid er meteen goed inzit. Hier tegenover staat dat zand pijnlijker is om op te vallen. Dit is mijn ervaring tijdens de eerste afdaling althans :)

De rest van de dag bestond uit relaxen, uitrusten en ik ben nog gaan lunchen met wat andere backpackers (de teller met ontmoete Nederlanders staat na drie dagen al op zeven: Het lijken wel Chinezen). Om middernacht was ik weer in het grijze Lima en acht uur later zat ik weer in de zoete smaakstoffenlucht. Maar... Komende maandag heb ik weer vrij vanwege een nationale feestdag en ik heb alweer een mooi plannetje! Hopelijk lukt het me om zaterdagochtend vrij te krijgen en wil dan naar Huancayo. Deze stad (toch een half miljoen inwoners) en de omgeving schijnen prachtig te zijn omdat het relatief onaangetast is. Één van de belangrijkste redenen om daar heen te gaan, overigens, heeft de naam Ferrocarril Central Andino. Dit is het éénnahoogste treintraject ter wereld, waar je in elf uur tijd 4781m hoog komt, door 69 tunnels en over 58 bruggen en 7 zigzagstukken gaat. Met het adembenemende uitzicht erbij schaart dit boemeltraject zich bij het rijtje Transsiberia en Orient Express. Deze trein gaat maar twee keer per maand, en toevallig gaat ie maandag van Huancayo terug naar Lima!

Hopelijk tot volgende week met nóg mooiere uitzichten!