De wijn- en steakregio, onder anderen.

Waar mijn eerste periode vooral bestond uit intensief tours ondernemen en natuur bekijken, zou dat vanaf Argentinië -volgens verwachting- minder worden. De eerste stop was Salta, de belangrijkste plaats in het noordwesten van Argentinië. Gelukkig ging bij déze grensovergang alles soepel, dus met goede moed kon ik Maxima´s geboorteland in. Een persoon die ze overigens niet overdreven goed kennen en al helemaal verbleekt bij hun nieuwe grote held: de paus. Daar hoor je ze al redelijk snel over.

Van Salta had ik al gehoord dat het een heel relaxte stad zou moeten zijn waar de meest vriendelijke Argentijnen wonen en ik kan me dat nu ook wel voorstellen. Het voelt niet echt aan als een grote stad, ookal is alles er wel. Verder zijn de lokalen inderdaad erg vriendelijk, wat waarschijnlijk komt door de Andes-invloeden in het Salteaanse ras. Dat ze toch Argentijnen zijn zie je wel aan het eten en drinken. De empanadas zijn heerlijk en er bestaat niet voor niets een variant genaamd ´Salteña´. Empanadas zijn een soort pasteitjes, deeg gevuld met vulling en klaargemaakt in de frituur of, populairder, in de oven. Dit fenomeen is enorm populair in zuid-Zuid-Amerika, maar nogal kan verschillen in kwaliteit. De Boliviaanse valt dus tegen. En meteen in mijn eerste avond was het raak met de grootste (zowel dik als wijd als lang) steak die ik ooit gezien heb, twee handen vol. Dit in combinatie met de bekende Argentijnse wijn zorgt voor een nogal succesvolle avond. Wijn, die hier spotgoedkoop is en daardoor een beaming is na het schrikbarend dure Peru waar je JP Chenet voor 10eu mee kunt nemen uit de buurtsuper. In de dagen in Salta heb ik een ééndaagse tour gedaan met prahtige uitzichten naar Cafayate voor twee glazen wijnproeven en verder heb ik de tijd doorgebracht met o.a. een aantal Amsterdammers (Ajax! Maar ik dwaal af...) en een Argentijn. Die Argentijn heeft me aan het meest rare drankje ooit gekregen, Fernet met cola. Iets wat ik in Lima na één teug overtuigend afwees. Fernet valt het best te omshrijven als extreme Jägermeister, of anders wel drinkbare Parodonthax. Maar goed, net als met wijn moet je het blijkbaar leren drinken. Want, hoe kunnen diezelfde Argentijnen die van die lekkere wijn maken ook van zo´n raar drankje houden. En echt, het is bijna populairder dan bier. Helaas was het deze dagen nog niet heel geweldig weer en om daar maar rigoreus verandering in te brengen nam ik een 20-uur durende bus richting Buenos Aires!

Buenos Aires was vantevoren het eerste wat ik opschreef waar ik heen wilde vanwege de mooie verhalen die ik van anderen al had gehoord. Waar ik in Salta nog een tour gedaan heb werd het hier echt vooral genieten en me niet te druk maken. Heb vooral enigszins willekeurig rondgelopen en -gefietst, met tussendoor heerlijk eten en drinken. Verschillende trekpleisters gemist en de tango alleen op straat gezien, maar een heerlijke tijd gehad. Dat het fantastisch weer was hielp ook wel, zeker gezien het feit dat er twee weken later zo´n 40 man om zijn gekomen vanwege hevige regenval... Ook hier waren de empanadas overigens weer heerlijk, met meer variatie dan in Salta en het zodoende soms meer weg had van een mini-calzone. Oja, heb wel één tour gemaakt. Die naar de wedstrijd van Argentinië tegen Venezuela. En ja, Messi deed mee. En ja, hij was geweldig! Erg mooie ervaring al had ik toch stiekem liever een lokale wedstrijd gezien... Tenslotte nog in het holst van de nacht iemand ontmoet die me uitnodigde voor de zondagse barbecue bij zijn ouders thuis. Natuurlijk een geweldige ervaring en ondanks dat de reis erheen vanwege slaapgebrek nog tegenviel hadden ze heerlijke stukken vlees klaar. Op zich was dit ook wel een tour te noemen aangezien het mijlenver van het centrum lag

Vanuit BA (Het mag, ik voel me inmiddels geïntegreerd) is het simpel om via de boot Uruguay in te trekken. In een klein uurtje kom je aan in het prachtige Colonia, met zijn kleine maar supermooie, Portugees-koloniale oude centrum. Na een heerlijke lunch (ja, maar weer eens een steak) vroeg ik maar eens naar de wisselkoers en het bleek me dat Uruguay het duurste land van Zuid-Amerika is. Dit bleef voor de rest van de overige dagen te blijken. Na enkele uren ben ik naar Montevideo gegaan. Tja, eigenlijk tot nu toe mijn minst favoriete plek. Heeft enkele stranden binnen de stad en een apart maar erg mooie oude toren in het centrum, maar verder kon het me niet heel erg bekoren. Wellicht ook omdat het hostel vol zat met lokale studenten die daar goedkoop kunnen wonen. Studenten die de dag erop dan wel vroeg op moesten.

Tot zover dan maar deze update over de wijn-en-steak regio. Waar mijn oorspronkelijke plan was om de Uruguayaanse stranden te ontdekken, heb ik deze op aanraden van ontmoete reizigers aangepast. Het Braziliaanse Florianópolis is namelijk de plek om te zijn voor strand in het zuiden van het continent. Hierdoor bleef er geen tijd meer over voor meer in Uruguay. Ik kan echter al verklappen: Geen spijt gehad!