El viaje y el primer dia

Het is begonnen! Na de afgelopen maanden opgesloten te hebben gezeten in het Biotechnion voor m'n thesis en enkel hier en daar een uitstapje had van maximaal 700 kilometer hemelsbreed, mocht ik me nu toch echt opmaken voor de grote reis. Na Warschau vorig jaar had ik het tijdelijk emigreren te pakken, dus de volgende kans -stage- moest dan maar nog een stuk verder.

Na veel heen-en-weer gemail naar het bedrijf was uiteindelijk alles duidelijk. M'n contactpersoon is in ieder geval enorm vriendelijk en kan goed Engels. Iets wat ik na de eerste paar uurtjes hier nóg meer ben gaan waarderen. Het was me wel bekend dat niemand hier Engels spreekt, maar dat is toch altijd even wennen als je er alleen voor staat. Heb momenteel nog niemand echt ontmoet namelijk.

Aangezien ik sowieso moest overstappen in Madrid en daar nog wat Erasmus-vrienden heb zitten, had ik een overstaptijd van dertien uur gekozen om even een half dagje Madrid tussendoor te hebben. Snel wat highlights gezien en herinneringen opgehaald en door naar Lima! Heerlijke vlucht gehad en daarna meteen m'n eerste leuke maar nogal moeizame gesprek gehad, met de taxichauffeur in dit geval.

Vanaf morgen ga ik aan de slag bij Gloria, voornamelijk een zuivelgigant maar je kunt er met al hun producten haast een verantwoord vijfschijvendieet op na houden. Ze doen schijnbaar zelfs iets met beton (wat dan uiteraard wel buiten het vijfschijvendieet valt). De eerste anderhalve dag (ja, ze werken hier ook op zaterdagochtend) is het kennismaking, maandag begin ik pas echt. Toch moet ik de uren wel doorkomen, want ik moet met het bedrijfsbusje mee die langs verschillende haltes gaat om alle werknemers te droppen/op te pikken.

Dat oppikken en droppen gebeurt bij mij bij een prima appartement. Gloria heeft namelijk een pand met verschillende appartementen/kamers voor allerhande passanten van Gloria. Lastig te definiëren, omdat je een woonkamer en gestripte keuken (lees: lege keukenkasten) deelt met een andere kamer en een eigen kamer heb met kabel-TV en badkamer. Bovendien met uitzicht op een soort speeltuin waarin ze vanochtend met TWAALF tuiniers en een soort opzichter aan de slag waren. Heb dus niet echt een keuken, maar volgens mij wordt dat goedgemaakt door de begane grond. Vanochtend werd ik warm onthaald door Carlos, een soort receptionist annex conciërge, annex vaste bewoner maar bovenal... butler! Na de nogal directe rondleiding (tja, taalbarrière) zette hij me beneden achter de gevulde ontbijttafel en maakte zo wat tosti's voor me klaar. Even later kwam er een Franse techneut aan tafel die hier een maandje zit en bestelde roerei met toast. Dat komt wel goed zo met die belangrijkste maaltijd van de dag.

Verder heb ik me al wat georiënteerd in de buurt. Ken al wat grote straten hier zodat ik minder snel verdwaal, maar vooral genoten van de sfeer in de stad. Op zich een miljoenenstad (bijna negen) zoals je het verwacht in Zuid-Amerika -veel gestapel en chaos met huizen, druk verkeer, grote wegen, stoffig, afstanden die veel groter zijn dan ze lijken, straathandel- maar vooral mooi om erbij te bedenken dat ik me de komende tijd ook echt bewoner mag noemen. Het grote verschil met Warschau is toch wel duidelijk, het openbaar vervoer. Dat was daar echt perfect geregeld en hier, ehh... Niet. Overal schieten kleine busjes om je heen. Veelal stampensvol en ook meestal met een heuse propper in de open deur om mensen naar binnen te lokken. Dat gaat nog mooi worden.

Dit zijn dus de indrukken van de voorbereiding en mijn eerste acht uur hier. De rest van de dag maar rustig doorkomen. De buurt verkennen, ergens wat eten en opzoeken of je hier in de buurt toch niet even een talenschool hebt...